Deinde dolorem quem maximum?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Duo Reges: constructio interrete. De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura mundum universum et eius maxima partis administrari. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare?

Bork: Invidiosum nomen est, infame, suspectum.
Sed haec omittamus;: Minime vero probatur huic disciplinae, de qua loquor, aut iustitiam aut amicitiam propter utilitates adscisci aut probari.
Bork: Videsne ut, quibus summa est in voluptate, perspicuum sit quid iis faciendum sit aut non faciendum?

Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono.

Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Scrupulum, inquam, abeunti; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.

Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur;
Sed existimo te, sicut nostrum Triarium, minus ab eo delectari, quod ista Platonis, Aristoteli, Theophrasti orationis ornamenta neglexerit.
Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.
Eadem nunc mea adversum te oratio est.

Itaque ab iis constitutio illa prima naturae, a qua tu, quoque ordiebare, his prope verbis exponitur: Omnis natura vult esse conservatrix sui, ut et salva sit et in genere conservetur suo.

Erillus autem ad scientiam omnia revocans unum quoddam bonum
vidit, sed nec optimum nec quo vita gubernari possit.

Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus
amicitiis praesidii.

At, si voluptas esset bonum, desideraret.
Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q.
Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam;
Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit.
Minime vero, inquit ille, consentit.

Mihi enim satis est, ipsis non satis. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Itaque contra est, ac dicitis; Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur.